Rondje Schotland
Door: Nico de Vries
Blijf op de hoogte en volg Nico
03 Juli 2016 | Verenigd Koninkrijk, Blyth
Dag 11: zondag 26 juni 2016: Bridlington:
Ik blijf nog een dag in Bridlington. Volgens mijn Duitse buurman is het de moeite waard om de stad te bezichtigen. Hij ligt er al 10 dagen maar vertrekt morgen naar IJmuiden. Bijna 200 mijl!
De Engelse buurman maakt gebruik van het hoge water en gaat een stukje zeilen. In Bridlington is niet veel te zien; volgens hem is slechts de oude stad de moeite van een bezoek waard.
Daar denken de toeristen anders over. Tientallen bussen brengen hier honderden mensen.
Ze gaan allen naar de promenade, vermaken zich op de kermis en vreten zich vol. Meestal fish & chips. Er zijn hier abnormaal veel dikke mensen.
De promenade is erg lang en op de helft ervan is kermis. Erg rumoerig.
Het deel waar geen kermis is, is rustig. De meeste zitbanken zijn geschonken en zijn voorzien van de namen van overleden mensen: In memory of …. Op sommige banken liggen bloemen.
Ik waag me aan een mini Fish & chips. Niet slecht, maar toch een erg vette hap. Niet in een krant maar op een plastic schaaltje. De vis laat zich goed smaken, de patat is een slappe hap.
De afgelopen nacht is de haven bij eb leeggelopen. Ik heb geslapen en heb er niets van gemerkt. Vanmiddag herhaalde het zich. De haven loopt leeg bij eb, alsof men de stop er uit trekt.
De Almare zakt weg in “the soft mud”. De motor heb ik hoog gekanteld.
Het was redelijk weer vandaag, af en toe een heel klein beetje regen. Nu is het onder en boven de Almare weer nat, het regent nu echt. Geen weer voor een evening walk.
Morgen wil ik naar Whitby. Een reis van slechts 36 mijl. Maar Bridlington kun je slechts bij hoog water verlaten en de jachthaven van Whitby kun je slechts bij hoog water in. Met andere woorden; het wordt wel een lange tocht!
Dag 12: maandag 27 juni 2016: Bridlington – Whitby:
Om 9 uur staat er 2,3 meter water rondom de Almare. Ik kan de kiel weer op de normale diepte van 1,4 meter brengen en vertrek daarna gelijk.
Zoals door Windguru voorspeld was is er tot 11 uur veel wind. Ik heb echter het eerste deel voor de wind. Ik hijs het grootzeil en de fok en zet de motor uit. Het gaat razend snel. De snelheidsmeter geeft op een bepaald moment 8,3 mijl aan. Na de landtong Flamborough Head moet ik van koers veranderen. Whitby is niet meer te bezeilen bij deze wind. Ook scherp aan de wind ga ik er mijlenver voorbij. Omdat er nog steeds veel wind staat komt er heel wat water over.
Tegen tweeën komt er minder wind en start ik de motor. Om Whitby op tijd te kunnen bereiken moet ik de zeilen strijken en de laatste 10 mijl met tegenwind op de motor varen.
Tot nu toe controleerde ik vaak de route met behulp van de digitale kaart op mijn tablet. Het lukt nu niet, ik denk dat het tablet ter ziele is. Jammer, het was een goed hulpmiddel.
Tegen zessen bereik ik de haveningang van Whitby. Eigenlijk te vroeg, daarom vraag ik via de marifoon op kanaal 11 en 16 aan Whitby Harbour of ik al naar binnen kan. Ze geven geen antwoord. Er vaart vanuit het noorden een ander zeilschip naar binnen, ik waag het ook.
Op de kaart staan dieptes van minder dan 1 meter. Op de kaart staat tegenwoordig de laagste waterstand ooit ter plekke gemeten. In de praktijk staat er altijd meer water.
Als ik voor de Swing Bridge ben neemt Whitby Harbour wel contact op en zegt me voor de brug vast te maken aan een ander schip. Deze brug draait slechts twee uur voor en na hoog water elk half uur. Ik moet er wachten tot 20.30 uur.
Tijd om te gaan eten; soep, rijst met kip kerrie en yoghurt na. Daarna is er voldoende tijd om af te wassen en koffie te zetten.
De brug heeft twee delen die door elk een brugwachter worden bediend. Volgens mij hadden de drie zeilschepen ook door één deel gekund. Het is een oude gietijzeren brug. Op een plaquette staan nog drie oudere bruggen vermeld. Het is en was een belangrijke verbinding. Om er over te kunnen moest je in een ver verleden tol betalen
In de jachthaven na de brug vind ik na lang zoeken een leeg plekje. Volgens mij een plekje van een local. Als hij ook komt opdagen zal ik moeten verkassen. Een havenmeester heb ik niet gezien en de eigenaar van de ligplaats is niet komen opdagen. Hij zal niet meer komen want de brug wordt niet meer bediend. Tijd om te gaan slapen.
Nb.: Ik ben in de vorige eeuw met Henny in Whitby geweest. Whitby is bekend om zijn Abbey. De Abbey is vanaf zee goed te zien. Destijds was er ook een Medieval optreden.
Dag 13: dinsdag 28 juni 2016: Whitby:
Aan de noordkant van de jachthaven liggen de locals. Er zijn geen voorzieningen, daarom start ik de motor en ga een steiger verder waar nu wel plaats is. Als ik me bij de havenmeester meld mag ik op de nieuwe plaats niet liggen. Hij had de Almare al gezien op de monitor. Er is een 11 meter lang schip gemeld voor deze plek. Nu lig ik tegen een ander schip.
Tijd voor kleine karweitjes. De sluiting van het luikje op het voordek is afgebroken. Het luik bleef wel gesloten maar er is toch een beetje water in het voorschip gekomen. Uiteraard op de slaapzakken. Ik heb in het droge deel geslapen. Het is zonnig op het moment, de slaapzakken gaan over de giek om te drogen.
Henny weet nog hoe nat het vooronder kan worden. Het gebeurde ook op een waddenreis van Ameland naar Terschelling. Windkracht 6 tegen! Toen was alles in het vooronder zeiknat.
De stagen zijn weer op spanning gebracht en ik heb een klein beetje water uit de stuurboord bakskisten gedweild.
Daarna op de fiets twee jerrycans benzine gehaald. Makkelijker gezegd dan gedaan want de weg erheen ging steil omhoog. Terug – met gevulde jerrycans – ging het erg vlot. De Engelsen zijn niet ingesteld op fietsers. Soms blijven ze honderden meters achter je rijden.
’s Middags naar Whitby Abbey gefietst en naar boven gelopen. Samen met een dame uit Australië over een asfalt weggetje. Het hoogteverschil merk je nauwelijks.
De christelijke koning van Northumbria stichtte de eerste abdij. De abdij wordt genoemd in het jaar 664. De synode van Whitby werd er gehouden. De resten van de abdij zijn vanaf zee goed te zien. Je weet dat je spoedig in Whitby aankomt. In de oude kerk ernaast is een wedding en is daarom niet te bezichtigen. Van de abdij zie je slechts de resten, het gebouw werd in 867 verwoest door de Vikingen.
De terugtocht naar het centrum gaat over 199 steps, een erg lange trap. Jammer is het dat het op dat moment begint te regenen. Ik fiets toch in de regen door de oude stad en naar de pier.
Ook in Whitby komen veel toeristen. Het zijn andere bezoekers dan in Bridlington. In Bridlington ging het vooral om de kermis en de fish & chips. In Whitby komen de mensen voor de oude stad, de Abbey en het Cook museum. Cook heeft hier zijn eerste ervaringen opgedaan in de scheepvaart.
Ook deze avond regent het. De regen klettert op het dek, binnen is het droog.
De vele foto’s van vandaag zet ik in de computer en bewerk ze met Picasa.
Ik lees in een detective van de Vlaamse schrijver Deflo. Vol met Vlaamse woorden.
Morgen wil ik naar Sunderland. Er staat dan meer wind, maar wel uit de goede hoek. Voor de namiddag voorspelt men regen en fikse windvlagen.
Dag 14: woensdag 29 juni 2016: Whitby – Sunderland:
Ik heb de wekker niet gezet en word om 8.22 wakker. Volgens de havenmeester draait de swing bridge om 9.30 uur. Haal ik dat?
Dit is mijn ochtend ritueel: wakker worden, aankleden, douchen in het toiletgebouw, info vragen aan havenmeester, fiets halen van haventerrein en over een ander schip op de Almare zetten, ontbijten, lunch maken voor onderweg, koffie zetten, Almare klaarmaken voor vertrek, walvoeding terug aan boord nemen, voorluikje sluiten, fiets in de kajuit zetten en vastbinden, motor starten, landvasten losmaken en vertrekken om 9.30 uur. Intussen heb ik gehoord dat de brug om 9.36 zal openen. Ik ben er op tijd!
Voor tien uur ben ik op het grote water, hijs het grootzeil en de fok en kantel de motor omhoog.
Daarna gaat het letterlijk en figuurlijk voor de wind. De wind komt uit het zuidwesten.
In het begin staat de stroom tegen maar er is voldoende wind. Als de wind iets draait kan ik uren lang met het melkmeisje varen. (grootzeil aan één zijde en de fok aan de andere kant) De Engelsen noemen het on goose wings. Jammer is het dat het gaat regenen.
Maar een school dolfijnen doet de regen vergeten. Ik vaar op dat moment met een snelheid van 6 – 7 mijl. Van deze snelheid houden de dolfijnen; ze zwemmen het schip voorbij en gaan voorlangs en maken soms een buiteling. Een half uur houden ze me gezelschap.
Om 17.50 uur maak ik vast in de jachthaven van Sunderland. De gemiddelde snelheid was circa 5 mijl. Op een bepaald moment was de maximum snelheid 9,4 mijl en dat is erg snel voor een klein scheepje als de Almare.
Ik was al in de voorhaven maar keerde even om vanwege een groot schip dat de haven uit ging.
Ik heb voor één nacht betaald maar ga morgen wellicht voor nog een nacht boeken. Morgen wordt er in de voorhaven een projectiel onschadelijk gemaakt. Ik mag voor half acht uit de haven vertrekken maar dat vind ik te vroeg. De koelkast en de voorraad-bakskist is bijna leeg.
Morgen wil ik Sunderland verkennen en boodschappen doen. Waar vroeger veel scheepswerven waren hebben ze nu een mooi park (het Roker Park) gemaakt.
Als het weer het toelaat ga ik vrijdag naar Amble. Voor de verandering een kleine afstand van 26,5 mijl. Ik ben nu twee weken onderweg en de reis gaat voorspoedig. Jammer dat ik de motor zoveel moest gebruiken in het begin.
Deze dag was een ideale zeildag, ik heb de motor slechts gebruikt voor uit en in de haven te varen.
Dag 15: donderdag 30 juni 2016: Sunderland - Blyth:
Om half tien meldt de marine dat ze een tweede bom onschadelijk gaan maken. Alle scheepvaart is gestremd. Ongelooflijk, meer dan 75 jaar na de tweede wereldoorlog is de ellende nog niet voorbij.
Ik doe ondertussen mijn boodschappen in een gigantische supermarkt van Tesco.
Terug in de haven maak ik de Almare toch klaar voor vertrek. De weersomstandigheden zijn goed.
Onderweg beslis ik om niet door te varen naar Amble. Amble is 3 uur voor en 3 uur na hoog water te bereiken. Ik kom er waarschijnlijk te laat aan en moet dan uren wachten op hoger water.
Na ongeveer 15 mijl maak ik vast in de jachthaven van Blyth. Als ik de pier van Blyth binnenvaar moet ik ruimte maken voor de A2B Energy, een groot vrachtschip met als thuishaven Moerdijk!
Blyth is een werkhaven. Veel reparatiewerk. Ook IHC heeft er een vestiging. Er is weinig te bekijken. Er is een strand, maar het is te koud. Er is een erg lange pier waarop uiteraard veel vissers zijn. Ik durf er niet op te fietsen want er zijn erg grote kieren tussen de planken. Ik ben bang dat mijn wielen er in blijven steken.
Alle faciliteiten van de jachthaven zijn ondergebracht in een oud lichtschip, de Tyne. Dit lichtschip lag vroeger in de Solent. (Zuid-Engeland bij het eiland Wight) Engeland staat bekend om zijn dure jachthavens, in Blyth betaalde ik echter slechts 15 Pond.
Er is een zeer goede internetverbinding. Alle gegevens over het weer en de getijden heb ik van het net gehaald en mijn mailbox heb ik doorgenomen. En ik kan het volgende reisblog verzenden.
Nog bedankt voor jullie reacties.
Morgen wil ik naar Amble. Weer een kleine trip van ongeveer 15 mijl. Daarna ben ik bijna in Schotland.
-
05 Juli 2016 - 20:59
Edwin:
Zo vadertje, zelfs dolfijnen! weet je zeker dat je goed zit en niet net als Columbus per ongeluk in de Cariben bent beland? ik hoop dat het daar binnenkort ook weer beter weer wordt. Leuk om weer wat te lezen!
Gr Edwin -
05 Juli 2016 - 21:19
Marieke:
Dolfijnen, ik ben jaloers. Wat leuk zeg.
Is je echte Tablet stuk of was dat 1 speciaal voor de kaarten? Dat is wel balen. Je had er toch ook boeken op staan?
Het weer hier was vandaag wel weer lekker, het is nogal nat geweest. De tuin staat er wel heel mooi bij. Peter heeft de vloer gelegd in zijn nieuwe kamer. Het is echt mooi geworden.
Liefs en tot later Marieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley