Rondje Schotland

REISBLOG 13:
Dag 56: donderdag 11 augustus 2016: Arbroath:
Arbroath was en is nog een vissershaven. Een groot deel van het haventje is geschikt voor jachten. Helemaal ingesteld op passanten is men nog niet, de faciliteiten zijn minimaal. Er is één doucheruimte met toilet voor invaliden. En een soort gemeenschapsruimte met keuken, wasmachine en droger. Ik kan weer de was doen.
Vanmorgen was het weer nat en koud maar het werd beter, geen regen meer en warmer. Tot het tegen zessen weer ging regenen. Ik lijk zo langzamerhand een zeilende weerreporter.
Tijdens de was boodschappen gedaan bij de Co-oP.
Meer verslag kan ik er niet van maken vandaag.
De haven heeft geen internet, ik kan het reisblog niet verzenden. Op de computer van de havenmeester zie ik de weather forecast. Morgen is er teveel wind om uit te varen.
Dag 57: vrijdag 12 augustus 2016: Arbroath:
Het waaide inderdaad flink vandaag. Een goed moment om het gehele schip door te laten waaien. Het is droog. De slaapzakken gaan over giek en beide kussens uit het vooronder verhuizen naar de kuip. De wind is zo hevig dat ik af en toe moet kijken of alles nog op het dek ligt.
s’ Middags door het stadje gefietst en veel foto’s geschoten. Boodschappen gedaan en benzine gekocht. En ondertussen veel gelezen. Een gemakkelijke dag.
Om het nog gemakkelijker te maken kook ik niet maar haal fish & chips. Het fish & chips zaakje is slechts honderd meter verwijderd van de jachthaven. Een populair gebeuren want de klanten staan in een keurige (Engelse) lange rij tot buiten te wachten op hun beurt.
Bij de havenmeester geïnformeerd naar het weer van morgen. Windkracht 3-4 vanuit het westen.
Dat is gunstig. De volgende haven is Anstruther. De Schotten noemen het Enster. Als ik tussen acht en half negen vertrek heb ik heel lang de stroom mee en dan is de afstand van 22 mijl snel overbrugd. Ook Anstruther is een getijdehaven, ik moet er op tijd arriveren. De daaropvolgende bestemming is Eyemouth. Daar heb ik mijn rondje Schotland voltooid en moet ik via de Engelse Oostkust de terugweg aanvaarden.

Dag 58: zaterdag 13 augustus 2016: Arbroath – Anstruther:
Meestal ben ik al wakker voordat de wekker afgaat. Nu niet. Omdat ik op tijd moet vertrekken heb ik de wekker op kwart voor zeven gezet. Onderweg naar het toiletgebouw zie ik dat de havenmeester de sluisdeur opent. Men kan weer uit de haven.
Ik vertrek iets na achten. De zeilen kan ik na de haveningang direct hijsen. Het is inderdaad windkracht 3 – 4. De snelheid van de Almare varieert van 4 – 7 zeemijl. Ik overweeg eventjes om rechtstreeks naar Eyemouth te varen maar de GPS rekent voor me uit dat ik daar ’s avonds precies tijdens laag tij arriveer. En dan kun je er niet naar binnen. De bestemming blijft Anstruther.
Het zeilen gaat fantastisch tot Fife Ness. Daar moet ik mijn koers aanpassen en uiteraard krijg ik de wind van voren. Ongeveer windkracht 5. Dat was niet voorspeld! Fife Ness staat bekend om het woelige water zegt een lokale zeiler later.
Ik start de motor, strijk het grootzeil en motorzeil verder. Op de fok zo scherp aan de wind als mogelijk is. Door de winddruk in de fok vaart de Almare rustiger maar drie mijl voor de haven strijk ik ook de fok en ga dicht langs de kust richting de haven waar ik om twee uur vastmaak.
Hoewel het een grote haven is zijn er weinig mensen, het waait te hard denk ik.
Ook is er geen havenmeester en de haven is afgesloten met een groot hek. Zonder een sleutel kun je er niet uit en niet in! Als ik de havenmeester bel krijg ik een telefoonbeantwoorder die me vertelt dat er tussen 7 en 9 uur vanavond iemand zal zijn. Iemand waarschuwt: de haven valt totaal droog! Ik draai de kiel van de Almare geheel omhoog en verwijder het roer. Het schip heeft dan een diepgang van 45 cm.
Een hobbyvisser die aan zijn boot werkt heeft een sleutel en is bereid om het hek te openen.
Het is drie uur. Ik stop om vier uur met werken zegt hij, als je dan weer voor het hek staat laat ik je weer naar binnen. Anstruther is een klein toeristisch vissersplaatsje. Op de fiets kun je in een uurtje veel zien en fotograferen. Voor de deur van het Fishmuseum kon ik zelfs met mijn tablet op het internet en de mail ontvangen. En via Windguru ontvang ik de windgegevens voor de komende dagen.
Ik moet weer op tijd aan boord zijn. Valt de Almare werkelijk droog en naar welke kant valt het schip? Om 17.25 uur is het laag water. Uiteindelijk valt het mee; de Almare blijft nog net drijven in ongeveer 60 cm water. Dat zal morgenvroeg bij laag water om 6 uur weer het geval zijn.
Om 9 uur zal er waarschijnlijk weer voldoende water staan om weer uit te varen.
Anstruther was vroeger de grootste vissershaven van de UK. Tot de diepzeetrawlers kwamen.
Als alle vissersschepen binnen lagen kon je van schip naar schip lopend de haven oversteken.
Het is nu na negenen, er is nog steeds geen havenmeester! Ik ben nog steeds ingesloten in de haven; een evening walk is niet mogelijk.

Dag 59: zondag 14 augustus 2016: Anstruther – Eyemouth:
Nog steeds geen havenmeester gezien. Ik besluit te vertrekken zodra het mogelijk is.
Makkelijker gezegd dan gedaan. Eerst moet er voldoende water zijn. Dan kan ik het roer weer plaatsen en de kiel laten zakken. Dat kan bij 1,4 meter waterdiepte. Als ik wegvaar is de waterdiepte aan het ponton 1,6 meter. Maar een bootlengte verder is er weer te weinig water; ik loop vast. Gooi maar een landvast zegt een andere zeiler dan trek ik je terug naar het ponton. Ik doe het anders. Ik draai de kiel weer 40 slagen omhoog. 1 Omwenteling is 4 mm. Nu kan ik met enig motorgeweld vertrekken. Iets over negenen ben ik weer onderweg.
De harde wind van gisteren had ik nu willen hebben maar op de wind van gisteren kun je niet zeilen. Er is nu te weinig wind, ik hijs wel het grootzeil en de fok maar laat de motor meehelpen. Na 20 van de 30 mijl valt de wind helemaal weg en moet het motortje al het werk doen.
Aan stuurboord zie ik Bass Rock, de rots met de Jan van Genten waar ik op de heenreis langskwam. Mijn rondje Schotland heb ik nu voltooid.
Aan bakboord zie ik het eiland Isle of May. Als islafiel is het heel erg om een voor mij onbekend eiland voorbij te varen. Er in de buurt ankeren is niet mogelijk, het is er 50 meter diep. Soms kun je er met een snelle rib heen varen verneem ik later.
Om twee uur ’s middags meld ik me netjes via de marifoon bij de havenmeester van Eyemouth. Het invaren van een haven is erg gemakkelijk als je er al eerder was.
Ik denk dat ik morgen een dagje in de haven blijf. Er is morgen geen of weinig wind.
Gaat het weer verbeteren? Vanmorgen was het in Anstruther 12 graden, bij aankomst in Eyemouth steeg het kwik naar 20 graden!
Dag 60: maandag 15 augustus 2016: Eyemouth:
Bij het opstaan vanmorgen is het 8 graden buiten en in de kajuit 11 graden. In de loop van de dag wordt het warmer, tot 22 graden. En let op: het heeft twee dagen niet geregend!
Nog voor de middag spring ik op de fiets en wil een bezoek brengen aan Saint Abbs. Ik ben er nu twee maal langs het kustplaatsje gevaren. Je kunt er lopend heen via het kust-pad maar dat vind ik voor mijn knieën te zwaar. Ook op de fiets is het niet een gemakkelijke tocht, het is erg heuvelachtig, te steil vaak om te fietsen. Ik haal Saint Abbs niet eens want mijn achterband raakt weer lek en ik rij al snel op de velg. Ik was halverwege en moet nu lopend terug. Heuvel op en heuvel af. Mijn plakspullen had ik weer niet meegenomen.
Terug aan boord neem ik een late lunch en plak daarna de binnenband. Mijn kleine fietspompje is minder geschikt voor een band met een autoventiel. Ik loop daarom met de fiets weer aan de hand naar een garage. Als het bandje op druk gebracht is loopt hij weer leeg. Mijn plakspullen zijn oud en ondeugdelijk geworden. Samen met de garagehouder lukt het wel de band te plakken. Ik kan weer fietsen! Kosten 5 Pound! Zo weinig vraag ik. Ja zegt hij omdat we het samen hebben gedaan.
Dit is dus de vakantie van de lekke banden; 4 in totaal!
Het heeft geen zin meer nu nog naar Saint Abbs te fietsen, het is te laat en bovendien heb ik nu genoeg beweging gehad.
De zeehonden volgen de vissers tot in de haven. Ze zwommen naast de Almare.
Morgen moet ik onderweg naar Amble het Schotse gastenvlaggetje vervangen door de Engelse.
Dag 61: dinsdag 16 augustus 2016: Eyemouth – Amble:

Er is geen wind zegt de buurman, inderdaad in de haven lig je erg beschut. Maar op volle zee is dat niet het geval. Genoeg wind om te kunnen zeilen, maar de wind is pal tegen. Als je meer dan 40 mijl gaat kruisen dan ben je te lang onderweg. Amble is slecht 3 uur voor en na hoog water te bereiken. Er zit niets anders op dan de motor te gebruiken.
In het begin is dat geen enkel probleem, de zee is zelfs een moment spiegelglad. Voordat ik de grens Schotland - Engeland heb bereikt kan ik op het voorschip om het gastenvlaggetje te verwisselen.
In de buurt van Holy Island komt er meer wind en wordt de zee ruwer. Dit blijft het geval tot voorbij Farne Island. Beide plekken worden in de almanak aanbevolen als ankerplaats. Bij windkracht vijf is dit echter uitgesloten.
De zee blijft ruw maar vlakt iets af als de stroom meewerkt. Tegen de stroom gaat de snelheid soms terug naar 4 knopen maar met de stroom mee gaat het erg snel: tot 7 knopen.
Na 8,5 uur tegen de wind in varen bereik ik Amble. 2,5 uur na hoog water. Ik kan nog veilig naar binnen. Als ik echter te veel stuurboord aan houd in de haven loop ik vast. De dieptemeter geeft 1,2 meter aan. Iemand wil helpen maar dat hoeft niet, ik draai de kiel omhoog en bereik snel dieper water.
Moe en nat kan ik later vastmaken.
Het is reeds drie dagen droog, maar nat word ik toch vanwege het overkomende zoute water. Ik merk het aan mijn gezicht, zon en zout zorgen voor een verbrande huid.
Bedankt voor alle reacties op mijn reisblog!
Ik heb weer verbinding met het internet, reisblog 13 volgt nu.
Dat lukt niet want mijn free session Wi-Fi is voorbij, morgen kan het weer.
Dag 62: woensdag 17 augustus 2016: Amble – Sunderland:
Na een goede nachtrust en een warme douche is de vermoeidheid verdwenen. In eerste instantie wilde ik nog één of twee nachtjes in Amble blijven. Eén extra dag om bij te komen en één dag om te blijven voor de voorspelde harde wind. Volgens windguru komt de harde wind later.
Ik hoop om kwart over twaalf te kunnen vertrekken, dat is 3,5 uur voor hoog water.