Rondje Schotland

Dag 78: vrijdag 2 september 2016: Wells next the Sea – Lowestoft:

7 uur 36 vertrokken. Ik had eerder willen vertrekken maar de huik moest nog worden verwijderd en de fok moest ik opnieuw aanslaan. Dat had ik gisteren moeten doen.
De onheilsplek gepasseerd, er staat nu 3,6 meter.
In het eerste deel heb ik de stroom mee. Ik zeil met grote snelheid en meet meer dan 8 mijl op het log. Het log wieltje onder de Almare draait weer. Volgens hetzelfde log is de totale afstand 67,4 zeemijl. Te lang om de stroom steeds mee te hebben. Op het tweede deel staat de stroom dik tegen en loopt de snelheid terug naar 2,5 mijl. Daarom wordt ook het ijzeren zeil (de motor) bijgezet.
Om zeven uur ‘s avonds krijg ik toestemming om naar de Royal jachthaven op te stomen waar ik om kwart over zeven vastmaak.
Ben te moe om te koken. Bij Papa John wordt voor mij een pizza klaargemaakt.
NB.: Varen zonder de digitale kaart is lastiger.

Dag 79: 3 september 2016: Lowestoft, rustdag:

Na zo een lange zeildag heb je een dagje rust nodig.
Na een goede nachtrust doe ik de boodschappen in een enorme supermarkt ASDA. Deze firma heeft een onbemand tankstation die mijn betaalkaarten niet accepteert. Ook nu vind ik weer behulpzame lieden. Zij tanken met hun pas en ik betaal ze contant.
Tegen de middag gaat het hard waaien, ik ben blij dat ik in een haven lig.
Carolien en Wouter van de Blue Spirit (thuishaven Noordschans) helpen me met behulp van hun computer aan de weergegevens en het tij van Lowestoft en Stellendam.
Ook morgen is er te veel wind. Maandag is er minder wind en steek ik de Noordzee over naar Stellendam.

Dag 80: 4 september 2016: Lowestoft; verwaaid.

In eerste instantie lijkt het mee te vallen met het weer. Maar in de loop van de dag is er heel veel wind. Weinig gedaan, een beetje verveeld, gelezen en door Lowestoft gefietst. Geprobeerd mijn laatste ponden uit te geven. Is niet geheel gelukt, ik heb nog een biljet van 5 pond.
‘s Avonds nogmaals op de Blue Spirit het weer voor maandag gecontroleerd. Ik kan vertrekken!
Carolien en Wouter van de Blue Spirit zijn 6 maanden met hun zeiljacht op huwelijksreis. Hij heeft 6 maanden onbetaald verlof. Beiden werken in de ziekenhuisadministratie en verwachten in oktober weer te kunnen beginnen.

Dag 81: 5 september 2016: Lowestoft – Stellendam:

Het lukt me om acht uur (BST) te vertrekken. Dat is negen uur UTC. (Nederlandse tijd)
Ne het toegangsgeultje gaan het grootzeil en de fok omhoog. Op dat moment komt de wind uit het zuiden. Omdat ik bij daglicht over de grote trafficlanes wil zijn blijft de motor aan. Het lukt. Na bijna 60 mijl blijkt dat ik met een gemiddelde snelheid van 6,9 mijl heb gevaren!
Op de ankerplek waar de grote schepen op nadere instructies wachten de interne tank met twee jerrycans benzine bijgevuld. Het verbruik valt mee.
In de tweede grote trafficlane verandert de windrichting. Ik ben nu ongeveer 40 mijl verwijderd van boei G5 van het Slijkgat. Brutaal steek ik de trafficlane schuin over, er zijn geen schepen in de buurt. Het wordt nu snel donker, het tij en de wind staan nu tegen.
De laatste 30 mijl naar het Slijkgat leg ik af op de motor in het pikkedonker.
Om 1.30 uur in de nacht bereik ik het Slijkgat en verminder ik de snelheid.
Gelukkig zijn de boeien goed verlicht. Rustig varend van boei naar boei bereik ik om 3 uur de sluis. Volgens mij is de sluiswachter blij met een klant, hij maakt de sluis direct voor me klaar.
Om 3 uur 45 vind ik in het donker een plekje in Marina Stellendam en maak vast. Om half vijf kan ik mijn kooi opzoeken.

Dag 82: 6 september 2016: Marina Stellendam – mooringboei naast Tiengemeten:

Ik had vergeten om mijn marifoon uit te zetten. Tijdens mijn slaap word ik gewekt door een zeiler die de sluiswachter oproept. Jammer.
Iets na tienen voor een nacht havengeld betaald, ontbeten, koffie gedronken en vertrokken.
De beheerde van het benzine ponton is niet aanwezig, ik hoop dat ik voldoende brandstof heb.
Ik ben gaar en heb hoofdpijn. 17 uur de buitenboordmotor aan te horen is teveel van het goede! De terugreis ging inderdaad erg snel, in 17 uur; de heenreis in 23 uur.
Heel rustig naar een mooringboei naast Tiengemeten gezeild. Om half vijf maak ik de Almare vast. Hier is het volmaakt rustig en kan ik tot rust komen.
Dochter Marieke en haar man Peter maken morgen mijn tuin onkruidvrij! Geweldig, waarschijnlijk staat het onkruid een meter hoog.

Dag 83: 7 september 2016: Tiengemeter – Numansdorp:

Goed geslapen van 10 tot 8 uur. In de loop van de morgen geprobeerd zeilend te vertrekken. Het lukt wel, maar er is weinig wind en bovendien tegen. Dus toch de motor gestart. Als de benzine opraakt kom ik toch wel op de zeilen in de thuishaven. Maar het motortje brengt me geheel naar mijn eigen ligplaats waar ik om 11.45 uur vastmaak.
Mijn vaste voorste lijnen zijn verdwenen. Gestolen? Het is de tweede keer dat dit gebeurd.
Mijn fiets staat nog in het fietsenhok van de vereniging. De voorband is leeg en moet worden opgepompt. Onderweg op de fiets merk ik dat ook mijn fietsbel is gestolen. Ik moet er om lachen!
Als ik om twee uur thuis ben is Marieke er nog. Eén GFT bak is gevuld met onkruid. Ik zal het karwei later afmaken.
Na bijna 3 maanden start de auto zonder probleem. De auto volgestouwd en alle spullen weer naar huis gebracht.
Onder het eten (een portie bami van de Chinees) de grote stapel post doorgenomen.
Voor de komende tijd heb ik voldoende te lezen: 2 digitale gidsen, 3 x de Waterkampioen en 3 x het blad Zeilen.
Maar eerst moet ik een computer lenen. Om contact op te nemen met de verzekering vanwege de schade. Daarna begint het normale leven weer.


Nawoord: Bovengenoemd verslag is samengesteld uit het logboek dat ik ‘s avonds bijhield.
Daarbij let ik onvoldoende op eventuele schrijf- en stijlfouten. De komende winter wil ik het uiteindelijke reisverslag maken, verbeteren en combineren met de foto’s.
Mocht je belangstelling hebben kan ik daarna alle reisverslagen ter beschikking stellen.
Rond Denemarken / Isles of Scilly / Götakanaal / Kanaaleilanden / Rondje Baltic / Schotland.
Wie veel reist kan veel verhalen. En ook pech hebben, zoals is gebleken.


Schotland is een fantastisch land; het is bijzonder om tussen de Schotse bergen te zeilen. Jammer was het dat het er erg koud kan zijn en het regent er vaak. Volgens de Schotten zijn er vier seizoenen op één dag. Ik was vooraf gewaarschuwd!
De weg er heen en terug leek gemakkelijk, maar door de lange afstand van haven naar haven maakt een dergelijke reis voor mij als solozeiler moeilijk. Toch heb ik genoten!

Nu volgt het gevecht met de verzekering. Zijn ze gevoelig voor de vraag om ruimhartig uit te keren omdat de reparatie gratis was???

Dit is het laatste zeilblog, Nico wordt een zoetwaterzeiler?!