Rondje Schotland

REISBLOG 3: Rondje Schotland
Dag 5: maandag 20 juni 2016: 2e rustdag in Lowestoft:
Volgens andere zeilers heeft het vannacht flink gewaaid. Ik heb er niets van gemerkt. Bij het wakker worden regent het. Na het douchen en het ontbijt neem ik mijn laptop mee naar het historisch havengebouw. In de aangebouwde tent kan ik op het internet en verzend ik reisblog 2.
Dat lukt (www.almare5.waarbenjij.nu) De voorbereiding (reisblog 1) komt echter niet mee. Wellicht kan ik die later toevoegen.
Tevens kijk ik op windguru voor de windprognoses. De komende dagen zit de wind in de goede hoek en het zal niet gaan stormen. Dat is gunstig. Niet gunstig is het dat het intussen gaat stortregenen. Het Engelse weerbericht zegt me dat het morgen droog zal zijn; daarom besluit ik vandaag in Lowestoft te blijven.
Ook kijk ik naar de getijgegevens van de volgende havens, Wells next the Sea en Grimsby. Morgen is het om 18.30 uur hoog water in Wells. Volgens de almanak is Wells twee uur voor en na hoog water bereikbaar. Omdat mijn kleine scheepje een geringe diepgang heeft en bovendien een hefkiel neem ik aan dat ik drie uur voor en na hoog water deze haven kan binnenvaren. Als ik morgen vroeg vertrek moet dat haalbaar zijn. Ik ga dus niet naar Great Yarmouth. Volgens de havenmeester van Lowestoft moet ik me bij aankomst van de geul naar Wells melden op VHF12. De havenmeester van Wells komt dan met zijn boot om de route door de geul aan te geven.
Pas na drie uur in de middag houdt het op te regenen. De zon komt door en het is weer behaaglijk.
Nogmaals twee jerrycans benzine gehaald. En weer was iemand bereid voor mij te pinnen in ruil voor 12 Pound in cash.
De Vodafone winkel heeft geen dongels meer in voorraad. Is het een ouderwets artikel geworden? Men verwijst mij naar een andere winkel, maar hier sluit men voor mijn neus de deur om half zes.
De tocht voor morgen naar Wells is voorbereid. Ik wil om 6 uur ’s morgens vertrekken. Naar schatting moet ik ongeveer 58 mijl afleggen. Ik zet de wekker op 5 uur.
Dag 6: dinsdag 21 juni 2016: Lowestoft – Wells next the Sea:
Om kwart voor vijf word ik wakker en sta gelijk op. Douchen, ontbijten, koffie zetten voor onderweg en een lunch klaarmaken voor onderweg. Om 6 minuten voor zes vraag ik aan Portcontrol toestemming om te vertrekken. You may proceed Sir, is het antwoord.
De buurman / visser waarschuwt: Naar Wells heb je tegenstroom! Maar als je bijna twaalf uur onderweg bent keert de stroom onderweg en heb je weer stroom mee. Een visser die een dagje gaat vissen vertrekt met de stroom mee en gaat terug als het tij keert; dat scheelt veel brandstof.
Inderdaad, de stroom is tegen, ik kruip vooruit. Ondanks dat de motor, het grootzeil en de fok meehelpen heb ik een snelheid over de grond van 3 mijl. Nadat ik de koers kan wijzigen kan de motor uit. Zes uur later kreeg ik de stroom mee en heb ik snelheden van 6 tot 7 mijl.
De laatste uren zakt de wind weg en moet ik de motor weer starten.
Ik heb goed gerekend; 3 uur voor hoog water bereik ik de ton Fairway Wells. Volgens internet- gegevens kun je met een schip met een diepgang minder dan 1,5 meter op dat moment naar binnen. Ik probeer het twee maal, maar als de dieptemeter 1,3 meter aangeeft ga ik weer terug naar het beginpunt. Ik wil hier niet vastlopen. Meerdere schepen liggen nu te wachten op hoog water. Sommige schippers roepen Wells Harbour op en vragen om advies. De havenmeester besluit een schip naar buiten te sturen om de schepen te begeleiden.
Een aantal vissersschepen begint wel aan de zeer kronkelende route naar de haven.
Vanaf het beginpunt – Fairway Wells – zie je enkele boeien en daarna slechts het strand.
Het lijkt een beetje op het varen op de Waddenzee, met het verschil dat de vaarroute hier af en toe veel nauwer is.
Ik wacht niet op het scheepje van de havenmeester; het water is zeker een meter gestegen en begin ook aan de route naar de haven. Intussen heb ik de kiel ongeveer 20 cm omhoog gedraaid. Halverwege ontmoet ik het scheepje van de havenmeester. Hij geeft mij verdere instructies. Blijf dicht bij de rode boeien!
Na een erg lange tocht van ca. 57 mijl kan ik eindelijk om ongeveer 7 uur vastmaken in het pittoreske dorpje Wells next the Sea. Veel toeristen zijn naar de haven gekomen om de pas gearriveerde schepen te zien. Ik besluit gelijk om hier een dag extra door te brengen.


Dag 7: woensdag 22 juni 2016: Wells next the Sea:
Het dorpje is erg klein en gezellig. Er is een supermarkt zodat ik weer proviand kan inslaan. In de hoofdstraat – je mag er niet fietsen - zijn veel kleine winkeltjes veelal achter oude geveltjes. In de haven zijn veel cafés, fish & chipsverkoop (uiteraard) en grote zalen met gokkasten.
In de jachthaven zijn goede, nette voorzieningen, er is zelfs internet.
Aan de havenkade ligt de Albatros, een oude houten vrachtvaarder uit Rotterdam. Het schip vervoerde vroeger graan en sojabonen en kon zelfs passagiers meenemen. Nu is het een pannenkoekenboot en B&B.
Op de fiets verken ik het dorp. ’s Middags fiets ik naar het strand en zie nogmaals hoe de vaarroute naar de haven verloopt. Veel kronkels, soms op enkele meters van het strand en de wal. En tussen vele schepen door die er geankerd hebben of tussen twee mooringboeien liggen.
Op dit moment is het laag water, er kan geen schip binnenkomen. Veel schepen zijn drooggevallen en liggen scheef. De Almare ligt in een deel van de haven waar genoeg water blijft staan.
Morgen wil ik naar Grimsby varen. Afstand 51 mijl! Hier moet je twee uur voor of na hoog water bij een sluis arriveren. Na de sluis is een vissershaven en de jachthaven. De tocht is voorbereid; de nodige waypoints staan in de GPS. Volgens windguru is er nauwelijks wind. Radio Norfolk waarschuwt voor hevige regenbuien! Enkele jaren geleden is hier een overstroming geweest.
’s Avonds is het weer hoog water. Weer naar de haveningang gefietst. Er komen slechts twee zeilschepen naar binnen. Eén klassiek houten schip – met een kapotte motor - wordt binnengeduwd door een rubberboot met buitenboordmotor.
Het was vandaag niet koud, het regende af en toe.

Ik vertrek morgen bij hoog water (9.16 uur) uit Wells next the Sea naar Grimsby. In Grimsby is het om 19.49 uur hoog water. Hoe kan dat, maar 10,5 uur later? Als je voor de Nederlandse kust naar het Noorden vaart is het weer hoog water na ongeveer 12 uur en 40 minuten + circa 30 – 60 minuten omdat het verder naar het Noorden later hoog water wordt.
De vloedstroom voor de Nederlandse kust loopt van Zuid naar Noord, beïnvloed door de stroming van de Atlantische Oceaan door het Kanaal. De vloedstroom langs de Engelse Oostkust (ten Noorden van Norfolk) loopt van Noord naar Zuid beïnvloed door de stroming van de Atlantische Oceaan rondom de U.K. Zodoende. Lastig om uit te leggen!
Dag 8: donderdag 23 juni 2016: Wells next the Sea - Grimsby:
Het water staat om half negen hoog genoeg om te kunnen vertrekken. Als ik uit de vaargeul ben kunnen het grootzeil en de fok worden gehesen. Er staat net voldoende wind om de zeilen te doen bollen. Maar de voortgang is niet voldoende, de motor blijft mee duwen. Omdat ik met hoog water vertrek heb ik de stroom mee. Op een bepaald moment ga ik 3 mijl sneller. Ik had de motor kunnen uitschakelen, maar in Grimsby is de sluis slechts twee uur voor en twee uur na hoog water geheel geopend. Je kunt er dan direct doorvaren. De sluis houdt het water in de vissershaven en in de jachthaven op peil. Als je buiten dit moment wel gebruik wilt maken van de sluis dan moet je betalen.
De tocht verloopt vlot. De automatische piloot doet zijn werk, ik zit in de kajuitingang op drie kussens, lees een boek en luister naar de muziek van mijn Ipod.
Het zicht is slecht. Poor visibility zeggen de Engelsen. Om twee uur komt de zon eventjes door maar als ik bakboord uit de Humber in vaar wordt het weer donker. De Humber is een druk bevaren rivier. Met een zeiljacht wordt aangeraden een route buiten de hoofd vaargeul te gebruiken.
Voor Grimsby, als ik net de zeilen heb gestreken volgt een plensbui. Om kwart over zeven bereik ik de sluis. Naar mijn berekening ben ik ruim op tijd voor de sluis maar deze is nog niet geopend. De sluiswachter raadt me aan nog 25 minuten te wachten. En inderdaad, om 19.40 uur word ik netjes opgeroepen, ik mag passeren. Bij het vastmaken in de jachthaven volgt er nogmaals een plensbui.
Intussen ben ik de nulmeridiaan (door Greenwich) gepasseerd, ik bevind me op het westelijk halfrond.
De havenmeester is al naar huis, ik mag me morgen melden.
De jachthaven heeft een beveiligde toegangspoort, je kunt er wel uit maar niet meer naar binnen zonder een elektronische sleutel. Maar na het eten is het toch te laat geworden om nog een wandeling te maken.
Mijn hand marifoon werkt slecht als hij nat is. De volgende tochten berg ik hem op in de bakskist als het nat is. Ik heb ook nog de boordmarifoon, maar aan dek is de hand marifoon handig.
Dag 9: vrijdag 24 juni 2016: rustdag Grimsby:
Na zo een lange tocht van 51 mijl is het prettig om een dagje te blijven. Uitslapen en luieren.
Om negen uur meld ik me bij John de havenmeester. De zon komt door deze morgen, het wordt zelfs warm! Na elven rijd ik twee keer naar een tankstation in de stad.
De omgeving van de haven is zeer armoedig. Heel veel vervallen gebouwen.
’s Middags ga ik naar het Grimsby Fishing Heritage Center. Grimsby was de belangrijkste vissershaven van Engeland. Bij het bezoek aan het museum mag je ook een echte trawler bezoeken. Op het schip wordt je rondgeleid door (een andere) John. Hij heeft vanaf zijn veertiende op een trawler gevaren en weet er veel over te vertellen. Dat het werk zwaar en gevaarlijk was zie je aan zijn rechterhand. Hij mist een halve wijsvinger en de andere drie vingers zijn gebroken geweest. Een bezoek aan dit museum is erg de moeite waard.
Morgen wil ik naar Bridlington. Ook deze haven is een getijdehaven. Bij laag water valt de haven geheel droog en zak je in soft mud. De afstand is circa 38 mijl. Je merkt het, de dag-afstanden worden steeds geringer.
NB.: De hand-marifoon werkt weer goed. En bedankt voor alle reacties op het reisblog.
Dag 10: zaterdag 25 juni 2016: Grimsby - Bridlington:

John de havenmeester vindt dat ik het tarief voor 7 meter schepen moet betalen. De Almare is 7,6 meter lang. Voor twee nachten 26 Pound. Dat is naar Engelse begrippen goedkoop.
Ik moet me weer netjes via de marifoon melden bij Fish Dock control. Ze geven me direct toestemming de jachthaven te verlaten en het licht voor de sluis wordt op groen gezet.
Om 9 uur ben ik uit de haven en bevind me op de Humber. Nu onder betere omstandigheden dan op de heenreis. Het is droog en goed van temperatuur. Op de Humber staat weinig wind maar wel uit de goede richting. Ik hijs het grootzeil en gebruik ook de motor. Er varen veel grote schepen, o.a. naar en van Hull. Daarom hijs ik de fok pas als ik uit de Humber ben. Het zicht naar voren is belemmerd door de fok. Bij de boei Bravo steek ik netjes als aanbevolen de vaargeul over.
Ik had het al geschreven dat ik me in Grimsby op het westelijk halfrond bevind. Nu ik de Humber uitvaar ben ik terug op het oostelijk halfrond. Maar in Bridlington ben ik weer terug op het westelijke deel. Ik passeer dus op één dag twee keer de nul-meridiaan.
De koers naar Bridlington is gunstig en er komt iets meer wind. De motor kan eindelijk uit. Heerlijk om weer te kunnen zeilen zonder de herrie van de motor. Snel gaat het echter niet. Volgens het log vaar ik ongeveer met een snelheid van 2,6 mijl maar ik kan er 3 mijl stroom bijrekenen; de GPS geeft 5,6 mijl aan. Als het stroomvoordeel bijna geheel wegvalt zeil ik te langzaam.
Bridlington is een getijdehaven, ik moet er bij hoog water naar binnen, de motor wordt weer gestart. Met grootzeil en fok haal ik nu snelheden van 6 – 7 mijl. Daarom kom ik – na 39 mijl - te vroeg in de haven. Midden in de haven raak ik de grond en kan niet verder. Ook als ik mijn kiel 70 slagen omhoog draai lukt het niet. Ik moet geduldig wachten tot het water genoeg gestegen is om naar een ligplaats te kunnen varen.
Er komen hier weinig gasten. Men wil de komst naar de haven stimuleren. De vriendelijke havenmeester vertelt me dat ik zelfs 3 nachten mag blijven voor 20 Pound. Ik besluit om zeker twee nachten te blijven.
’s Avonds nog een kleine wandeling door het havengebied gemaakt. Het lijkt dat het gehele stadje is uitgelopen om te gaan vissen op de pier.
Volgens de havenmeester is er geen internet in de haven. Ik heb toch free WiFi gevonden en zal trachten reisblog drie te verzenden.