Rondje Schotland

REISBLOG 10:
Dag 40: dinsdag 26 juli 2016: Caledonian Canal Corpach - Banavie:
Vanmorgen is het in de kajuit 15 graden en buiten 12. Het regent en het blijft de gehele dag nat en koud. De sluiswachter vraagt of ik nu verder wil. Dat wil ik niet, ik ben een slow starter en er staan nog enkele puntjes op de todolist.
Watertank vullen, propeller verlossen van plantenresten, De huik moet over het grootzeil en de fok gaat in de zeilzak, de hand-marifoon werkt slechts op kanaal 16 en de sluiting van het luikje op het voordek gaat te zwaar. En ik moet boodschappen doen want ik weet niet hoe de mogelijkheden langs het kanaal zijn.
De hand-marifoon werkt weer, de andere karweitjes waren eenvoudig. Ook de boord-marifoon heeft het begeven, waarschijnlijk door vocht. Dat heb ik nog niet kunnen oplossen. Jammer want de boord-marifoon heeft een veel groter bereik. Op het kanaal is dat niet zo belangrijk.
Om 1 uur ’s middags kan ik verder varen. Direct na het Bassin komt een dubbelsluis en daarna Neptune’s staircase, een sluizentrap van 8 sluizen direct na elkaar. Je vaart van de ene sluis in de volgende. Als singlehanded zeiler word ik geholpen door een sluiswachter. In de sluis zijn geen bolders. Ik gooi mijn landvasten omhoog die door een jongedame-sluiswachter worden opgevangen. Zij legt de landvasten om een haak en geeft de lijn terug zodat ikzelf de Almare in bedwang kan houden als het water de sluiskom binnen stort. Echt moeilijk is het niet. De grotere schepen met meerdere crewleden lijken het moeilijker te hebben. De langharige jongedame begeleidt met de landvasten in de hand de Almare van sluis naar sluis. Ik hoef de landvasten alleen in de eerste sluis omhoog te gooien.
Om vier uur kan ik na 10 sluizen de Almare vastmaken in Banavie. Als je mijn reis op de kaart meemaakt zie je dat ik slechts een kleine afstand heb afgelegd. Lopend had het in een half uurtje gekund.
Op dit deel van het kanaal is éénrichtingsverkeer. Je vaart in konvooi naar boven of naar beneden. Langs de kant staan bij goed weer honderden mensen te kijken. Nu in de regen zijn het tientallen.
Ik vaar langs de Ben Nevis, de hoogste berg van de U.K. De berg is in nevelen gehuld, ik heb al enkele dagen geen top gezien.
De verdere reis hoeft niet in konvooi, ik kan gaan wanneer ik wil. Waarschijnlijk vaar ik naar Gairlochy, daarna komt Loch Lochy.
De rest van de week komt de temperatuur niet boven de 16 graden en blijft het nat. Jammer!
Dag 41: woensdag 27 juli 2016: Caledonian Canal Banavie - Fairlochy:
Hoe is het mogelijk, het is droog en de zon komt zelfs eventjes kijken. Direct de kajuit geheel geopend zodat het interieur kan drogen. Door de natte zeilkleding blijft er veel vocht hangen. De zeiljack nog eventjes aan de achterstag gehangen.
Ik lig achter een groot passagiersschip. De kapitein vraagt wanneer ik vertrek want hij wil de motoren testen. Straks komen zijn passagiers aan boord voor een tochtje over het kanaal.
Als ik vertrek is het droog maar zwaar bewolkt. Voor ik aanleg in Fairlochy gaat het weer regenen. Van Banavie naar Fairlochy is niet ver, slechts 11 km.
Waarom steeds korte tochten? Nu ik in het Caledonian Canal ben wil ik er ook van genieten. Als ik ergens vastmaak gaat de fiets van boord en maak ik – als het droog is – kleine fietstochtjes. Goed voor de conditie en je blijft op temperatuur. Vandaag is het 15 graden.
Bovendien heb ik veel betaald voor de doortocht door de Scottish Canals. Als echte Hollander moet je gebruik maken van de in de prijs inbegrepen ligplaatsen. De Schotten staan ook zeer bekend om hun zuinigheid.
De omgeving is prachtig, veel mensen wandelen of fietsen langs het kanaal. Opvallend is het dat ze bijna allemaal groeten.
Morgen vaar ik door Loch Lochy naar Loch Oich. Er is een winkel. Dezelfde winkel waar Henny en ik de sleutel haalden van ons verblijf bij Loch Oich in 2002.
Wellicht fiets ik naar de Suspension Bridge over de Oich. Deze brug was het eigendom van de oude mevrouw waarvan we ons koude verblijf huurden. De brug is onder leiding van haar overleden man gebouwd. Vanwege de hoge kosten van onderhoud heeft ze de brug geschonken aan Heritage Scotland.
Dag 42: donderdag 28 juli 2016: Fairlochy – Cullochy:
Het is droog en het blijft droog, de hele dag. Wat een verademing. Met het kleine beetje wind is de Almare snel kurkdroog. Via twee scepters is water binnengedrongen in het voorschip. Beide scepters heb ik met kit dichtgestopt. Zwarte kit op een wit schip, lelijk maar wel doelmatig.
Om ongeveer tien uur ben ik weer onderweg. Na het baken (the Pepperpot) bevind ik me op het Loch Lochy. Als ik opzij kijk zie ik iets meer van de Ben Nevis. Toch is de topje nog in de wolken. Op de hoge hellingen ligt een beetje sneeuw.
Het logwieltje onder de Almare draait niet. Er zit iets in. Nu wordt de snelheid niet aangegeven. Niet zo erg want ik kan de snelheid ook aflezen met de GPS. Op dit apparaat zie ik dat ik me 456 mijl van de thuishaven Numansdorp bevind.
Ik kan het logwieltje met mijn grote teen schoonmaken als ik aan de rand van de Almare ga hangen. Maar ik schat dat het water 12 graden koud is. Ik begin er niet aan.
De dieptemeter geeft weer ankeralarm. De diepte is hier meer dan 100 meter. Ik meet op een moment 146 meter. 12 Almares gestapeld. Loch Ness, waar ik later op vaar is nog veel dieper.
Aan het eind van Loch Lochy kom ik aan bij de Laggan Locks. Het zijn er twee maar eentje staat geheel open. De sluiswachter heeft lunchpauze en zal na enen weer gaan werken. Hij propt met enige moeite 9 schepen in de sluis.
Daarna volgt een mooi stukje door het bos en de Laggan brug. Na deze brug ben ik op het Loch Oich. Ik ga het ponton bij de winkel voorbij en stop na de Cullochy brug en sluis aan een ponton.
Ik kan buiten in de kuip een biertje drinken, het is 20 graden!!
Op de kaart staat dat hier een historic bridge in de buurt is. Dat moet de Bridge of Oich zijn.
’s Avonds maak ik foto’s van de brug en het huis waar we 14 jaar geleden waren. Toen kregen we de sleutel van het hek voor de brug van Mw. Greenaway. Nu is de brug gerenoveerd en kunnen ook anderen de brug betreden. Tot het hek van Mw. Greenaway en beslist niet verder.
Ze is ver in de tachtig maar leeft nog steeds volgens haar buurman die zijn houten kotter opknapt aan hetzelfde ponton als de Almare. Volgens deze buurman is het goed dat ik niet gestopt ben bij het ponton met de winkel. De winkel is omgebouwd tot een café. Je kunt er wel brood kopen.
Ik lig hier in mijn eentje. Er zijn geen voorzieningen! Het is er volmaakt rustig, behalve op het moment dat er 4 straaljager erg laag overvliegen. Wat een herrie!
Morgen vaar ik naar Fort Augustus. Het is niet ver. Ik wil er de was doen en opnieuw proviand inslaan. Na Fort Augustus ben ik op het Loch Ness.
Dag 43: vrijdag 29 juli 2016: Cullochy – Fort Augustus:
Soms kent Schotland 4 seizoenen op één dag zei een Schot. Het is natuurlijk een beetje overdreven maar de laatste dagen zijn erg wisselvallig.
De morgen In Cullochy begon koud; buiten 12 graden en in de kajuit 15 graden. In de loop van de dag werd het 20 graden! Zo wisselvallig is het ook met de regen. Onderweg naar Fort Augustus begint het te miezeren. Zo van, doe ik mijn zeilkleding aan, of niet. Ik deed het wel. Want ook de kuip wordt nat en als je het niet doet wordt ook je kont nat. Na een half uur kon het afpellen beginnen, eerst mijn zeiljack uit, daarna de zeilbroek en de trui.
In Fort Augustus is weer een sluizentrap van 6 sluizen. Er voor of er na zijn ligplaatsen. Een sluiswachter geeft de doorslag, er voor is er elektriciteit en er na niet. Nu kan de koelkast aanblijven en wordt de accu van de laptop gevuld. En er is een laundry, het is weer wasdag!
In Fort Augustus worden busladingen toeristen uitgeladen. Wat een contrast met Cullochy waar ik in mijn eentje lag. Het is er niet ongezellig. En ik kan er mijn proviand aanvullen.
Het diner van vanavond wordt fish & chips, aan wal gekocht, aan boord gegeten en weggespoeld met een glas wijn.
Morgen, na de sluizentrap bevind ik me op het Loch Ness. Zal ik Nessie zien? Het Loch is ontzettend diep en koud. Volgens een Schot varieert de temperatuur tussen de 2 en 4 graden?? Als ik het op het internet zoek, vermeldt iemand dat hij gisteren 58 graden Fahrenheit heeft gemeten en dat komt weer neer op ongeveer 14 graden Celsius. Te koud om te zwemmen vind ik!
Wellicht stop ik halverwege. Dat moet dan wel in een haven waar ik moet betalen. Het is in de buurt van het Urquhart Castle. De daaropvolgende tocht vaar ik naar Inverness, of eigenlijk naar Clachnahharry Seaport Marina. Bijna terug op de Noordzee.