Rondje Schotland

REISBLOG 11:
Dag 44: zaterdag 30 juli 2016: Fort Augustus – Loch Ness Harbour:
Het is weer een herhaling van zetten. Buiten 12 en binnen 15 graden; ’s morgens regen en later stralend weer en ongeveer 20 graden.
Samen met een Duitse zeilboot vaar ik in de sluizentrap van Fort Augustus. Het schutten door zes sluizen naar beneden gaat snel en voor elven bevind ik me op het Loch Ness en kan ik de zeilen hijsen. Eindelijk kan er weer worden gezeild! De wind komt recht van achteren. Dat wordt zeilen met het melkmeisje! De snelheid varieert van 4 tot 6,5 knopen.
Met het melkmeisje varen vergt veel aandacht. Het grootzeil staat aan de ene zijde en de fok aan de andere zijde. Je wilt niet dat de wind achter het grootzeil komt waardoor je een gijp krijgt. Het grootzeil komt dan met een vreselijke klap over. Tussen twee bergen is het nog lastiger. Je vaart als het ware door een trechter. Door het venture effect wordt de windkracht versterkt en kan de wind bovendien nogal variëren. Ik moet af en toe het grootzeil zelf van boord wisselen.
Het is een fijne ervaring om hier te kunnen zeilen.
Als het Urquhart Castle in zicht komt valt de wind totaal weg, moet ik de zeilen strijken en de motor starten. Het is dan nog maar twee mijl tot de volgende haven.
Ik wilde naar de haven van Drumnadrochit maar kom één haven eerder terecht in de Loch Ness Harbour. Het is een haven van Caleycruisers, een firma die vanuit Inverness motorboten verhuurd. De klanten die vanmorgen hebben gehuurd nemen deze haven meestal als eerste stop.
Er is ook plaats voor andere schepen maar er is geen havenmeester en geen toiletgebouw.
De huurboten hebben een toilet en douche aan boord.
Er liggen twee schepen die met toeristen naar het monster van Loch Ness “zoeken”. Nessie Hunter en DeepSeaScan. De toeristen worden met busjes aangevoerd.
Er staat een parkeerautomaat op de wal. Pay and display. 10 pond kost een overnachting en 4 pond voor elektriciteit. Maar de automaat reageert niet op mijn creditkaart. Voorlopig lig ik hier dus illegaal.
Niet alleen de parkeerautomaat werkt niet maar ook mijn laptop wil niet meer samenwerken met mijn camera. Hij herkent de camera niet meer. Waarschijnlijk moet ik het programma opnieuw installeren maar ik kan hier niet op het internet. Ook dat probleem moet later worden opgelost.
Waarom heb ik steeds problemen met computers en elektronica?
Morgen vaar ik naar Clachnaharry. (Inverness) Daar eindigt het Caledonisch Kanaal.

Dag 45: zondag 31 juli 2016: Loch Ness Harbour – Clachnaharry:
Ook illegaal heb ik goed geslapen. Er is geen havenmeester op komen dagen. Ik heb gratis overnacht, walvoeding gebruikt en de watertank gevuld. Na tienen ben ik weer onderweg.
Direct na het verlaten van de haven hijs ik het grootzeil en kantel de motor hoog.
Er is meer wind dan gisteren, slechts op het grootzeil haal ik snelheden van meer dan 6 mijl. De wind komt van achteren maar varieert erg. Ik moet steeds zelf gijpen om niet een gedwongen gijp te krijgen. Na 1,5 uur verlaat ik het Loch Ness en strijk ik het grootzeil. Er volgt een vernauwing waar ik liever op de motor passeer. Ik verlaat hier het bergachtige gebied en kom uit op een kanaal. Op de kaart wordt gewaarschuwd: Keep clear of weirs. Ik was al meer een weir tegengekomen maar niet zo duidelijk als deze. Een weir is een soort overstortplaats waar het teveel aan water wordt afgevoerd. Voor de vissen is het vaak een vissentrap. Maar deze weir is opvallend, je vaart op een kanaal, maar op enkele meters afstand stroomt met water een meter naar beneden. Je vaart dus naast een waterval.
Er volgen nog enkele hindernissen, een brug en een sluis, weer een sluizentrap van 4 sluizen en een brug voor de Seaport Marine waar ik aanleg.
De laatste sluizentrap wordt bedient door één sluiswachter. In alle rust. Bij de sluizentrap van Fort Augustus waren 6 sluiswachters!
In Clachnaharry doe ik boodschappen bij de Co-oP en ik haal twee jerrycans benzine.
In de haven ligt een andere Nederlander Sam van Haaster. Hij vaart met een Waarschip. Bij mij aan boord hebben we veel gegevens uitgewisseld onder het genot van enkele glazen wijn.
Morgen, na weer een brug en twee sluizen bevind ik me weer op zout water. Mijn volgende doel is Lossiemouth, ik denk echter dat ik een tussenstop maak in de Seaport Marina in Inverness.
Eerst moet ik weten hoe het tij verloopt.


Dag 46: maandag 1 augustus 2016: Clachnaharry – Inverness Seaport Marina:
Van Clagnaarry naar Lossiemouth is ongeveer 38 zeemijlen. In dat deel is nog een spoorbrug en zijn er twee sluizen. De laatste sluis is de zeesluis, daarna bevind ik me weer op het zoute water.
Bij het opstaan is het 16 graden, gaat het weer verbeteren? ‘s Middags wordt het aangenaam warm; 20 graden.
Vanmorgen fiets ik eerst naar de zeesluis. Het fietspad gaat over de spoorbrug. Je moet twee maal een hek openen en eerst kijken en luisteren of er een trein aankomt.
Daarna fiets ik naar Inverness, bekijk het centrum en ga naar Seaport Marina.
Daarna besluit ik dat ik vanmiddag de drie laatste hindernissen neem van het Caledonian Canal, de sluis, de spoorbrug en de zeesluis. Het is hemelsbreed 0,7 mijl, maar ik doe er 2 uurtjes over. Tijdens het tochtje gaat het weer eventjes regenen.
Het voordeel is dat ik vanuit Inverness geen hindernissen meer heb en rechtstreeks naar Lossiemouth kan varen.
Men waarschuwt voor de felle getijstromen: Het is morgen om 13 uur hoog water. Meestal vertrek ik twee uur voor hoog water maar dat raadt men mij af. Ik vertrek om 12 uur. Vanaf 1 uur in de middag heb ik dan de stroom mee. In het begin kan ik zeilen maar daarna heb ik vermoedelijk de wind tegen. Je moet blijven rekenen. Soms ben je blij als je snel kunt zeilen, maar te vroeg voor een haven aankomen is ook niet goed als het een getijdehaven is. Lossiemouth is volgens de almanak 3 uur voor en drie uur na hoog water (ca. 23.00 uur) binnen te lopen. Met mijn kleine scheepje met een geringe diepgang durf ik nog een uur eerder naar binnen te gaan.
Op de kaart staat een diepte van 1 meter vermeld voor de haveningang. Op de kaart wordt altijd de laagst gemeten diepte aangegeven.
Lossiemouth is een leuke plaats beweert men. Maar dat zien we morgen dan wel weer. Waarschijnlijk blijf ik er twee nachten.

Dag 47: dinsdag 2 augustus 2016: Inverness – Lossiemouth:
Ik kan pas om 12 uur aan mijn volgende etappe beginnen. Ik kan rustig ontbijten en koffie drinken. Daarna spring ik weer op de fiets om de briefkaarten die ik gisteren heb gekocht te posten. In het havengebied weet niemand waar een brievenbus is. In de bewoonde deel van Inverness vind ik een brievenbus. Vergeef me mijn handschrift, ik had dokter moeten worden.
In het oude deel van Inverness vind ik een Farmland supermarkt voor de laatste inkopen.
Iets na twaalven ben ik weer onderweg. Op de motor want er staat een fikse tegenwind en de getijstroom staat ook tegen. Stroom en wind tegen geeft een hobbelige zee, de Almare maakt rake klappen op het water van de Inverness Firth. De GPS meldt dat ik pas na middernacht aankom.
Eenmaal uit de Firth is de wind gunstiger en kunnen de zeilen worden gehesen. Het gaat erg snel in het begin, later valt de wind weg en komt in alle heftigheid uit een ander hoek terug.
Lossiemouth is met moeite te bezeilen. Het allerlaatste deel moet weer op de motor en de fok.
Een zeilschip gedraagt zich onder zeil veel beter dan op de motor. Door de winddruk wordt het schip in het water geduwd, daardoor vaart het veel rustiger.
Om kwart over acht arriveer ik voor de haven van Lossiemouth Er ligt een Engels schip te wachten. De kapitein van het schip heeft al vele malen de havenmeester opgeroepen op kanaal 12 en vraagt of hij naar binnen mag. De havenmeester geeft geen antwoord, hij is al naar huis.
Ik roep het schip (de Trider) op voor overleg. Volgens mijn berekening kan ik naar binnen, er staat voldoende water. We spreken af dat ik als eerste ga en de waterdiepte via kanaal 12 doorgeef aan de Trider. Uiteindelijk blijkt dat dat er 3 meter staat in de haveningang. Ook voor het andere schip met een diepgang van 1,9 meter was het ruim voldoende.
Van Lossiemouth heb ik nog niets gezien. Na 9 uur kan ik gaan eten. OP het moment is het 23.18 uur. Tijd om mijn kooi op te zoeken.

Dag 48: woensdag 3 augustus 2016: Lossiemouth:
Gisteravond was het te laat om het stadje te bezoeken. Dat deed ik vanmorgen in de mist. Volgens de Schotten zijn er hier elke dag 4 seizoenen. Het weer kan erg snel veranderen. De mist trok op, er kan gefotografeerd worden. Koud is het niet. ’s Middags gaat het weer misten en op het moment dat ik terugfiets van het benzinestation ging het regenen.
Twee keer door Lossiemouth gefietst. Ik vind de plaats niet zo geweldig. Veel kleine vissershuisjes in erg steile straatjes.
Morgen wil ik naar Whitehills. Ik wilde naar Banff maar iedereen raadt mij Whitehills aan.
De te zeilen afstand is ongeveer 22 mijl. De vertrektijd hangt af van de waterdiepte in de haveningang. Gisteren was de diepte daar 3 meter en op mijn ligplaats 2,7 meter. Ik kan dus met behulp van mijn eigen dieptemeter bepalen wanneer ik vertrek. De diepgang van de Almare is op dit moment 1,4 meter. Als mijn dieptemeter 2,3 meter aangeeft is de diepte van de haveningang 2 meter en kan ik veilig met een ruime marge vertrekken. Ik wil op tijd vertrekken want morgen in de namiddag wordt er meer wind voorspeld.
Er is hier een goede internetverbinding. Dat is vooral belangrijk voor de weersvoorspelling en het getij. Bovendien kan ik reisblog 11 verzenden.