Rondje Schotland

REISBLOG 12:
Ik ben vergeten te vermelden dat de boordmarifoon weer naar behoren werkt. Ook heb ik de laatste foto’s in de computer kunnen laden. Waarschijnlijk zit er een los contact in de camera. Ik heb nu drie handen nodig om alle handelingen te verrichten.

Dag 49: donderdag 4 augustus 2016: Lossiemouth – Whitehills:
Even iets rechtzetten over de diepte van de haveningang. Bij binnenkomst was de diepte 3 meter. Op mijn ligplaats 2,7 meter. In principe kan ik vertrekken als mijn dieptemeter 1,1 meter aangeeft. Dan is de diepte van de haveningang 1,4 meter. En dat is de diepgang van de Almare op dit moment. Omdat er vaak veel golfslag is in de haveningang ga je uiteraard later.
Ik vertrok om 9.10 uur. Mijn meter gaf 2 meter aan; ruim voldoende.
Direct na de haven het grootzeil en de fok gehesen en de motor uitgezet en hoog gekanteld.
WNW-wind! Een fijne wind als je naar het oosten vaart. De wind varieert, de snelheid van de Almare is in de eerste helft van deze tocht 3 – 7,5 knoop.
Halverwege is er minder wind en gaat het misten. De wal is niet meer te zien. De kleur van de zee en de lucht is even grauw. Toch lastig als je net een landtong moet passeren. De digitale kaart op mijn tablet geeft echter goed aan waar ik vaar. Af en toe doemt er een vissersschip op uit de mist. Het tablet laat ik in de kajuit liggen. Plotseling hoor ik een stem in de kajuit. Hallucinaties? Nee, het tablet is vanwege een vochtdruppel overgeschakeld op LuisterBieb. Ik hoor de stem van Maarten van Rossum (onze nationale mopperkont) praten over atoombommen.
Als de mist optrekt komt ook de wind weer opzetten, maar nu veel heftiger.
Na 22 mijl ben ik in de buurt van Whitehills. Tijdens windkracht zes strijk ik eerst het grootzeil. Op de fok heb ik nog een behoorlijke voortgang. Dan start ik de motor, zet de automatische piloot aan en ga naar het voorschip om de fok te strijken. Op de motor vaar ik het laatste stuk naar de haven.
De haveningang is gelukkig goed te zien. Intussen maak ik de landvasten gereed en twee stootwillen. Nog niet de voorste twee want ik wil niet meer op het voorschip. Ik weet dat het haventje van Whitehills heel klein is en dat je de voorbereiding voor het vastmaken daar niet kunt doen.
Na drie 90 graden bochten in de haven kan ik om twee uur de Almare aan een vingerpier vastmaken. In de haven lig je erg beschut.
Van de vriendelijke havenmeester krijg ik een envelop met de nodige havengegevens.
Terug aan boord een kop soep gemaakt om weer op temperatuur en tot rust te komen. Het was eventjes heftig. Hoewel ik weet dat ik het aankan is het toch spannend.
In de namiddag een winkel gevonden en de voorraad aangevuld.
Ik haal net de terugweg op mijn fietsje. Er zit een groot gat in de achter- buitenband. Ik zal trachten in de volgende haven een nieuwe band te kopen.
De volgende haven? Ik dacht eerst aan Fraserburgh maar dat is een vissershaven waar zeiljachten minder welkom zijn. Als het ponton voor jachten vol is moet je aan de vieze kade liggen tussen de vissersschepen en moet je steeds je landvasten verlengen of verkorten en is het moeilijk om aan wal te gaan. Na morgen volgt er weer een periode met veel wind en daarom wil ik daar liever niet liggen. Omdat er morgen minder wind is voorspeld ga ik bijna zeker Fraserburgh voorbij en vaar door naar Peterhead. Motorzeilend over een afstand van 36 mijl.
Daar bevind ik me dan aan de oostkust van Schotland en zal mijn koers voornamelijk naar het hopelijk warmere zuiden zijn. In de kajuit is het nu 17 graden. Met een dikke trui aan en een fleece jack is het te doen. Ik schenk me nu een slaapmutsje in.
Dag 50: vrijdag 5 augustus 2016: Whitehills – Peterhead:
Ik aarzel, gisteren kwam ik in de haven bij hoog water. Het is nu 9 .30 uur en hat water staat laag. Kan ik vertrekken? De bemanning van de Kirsty (ik lag veelal in een zelfde haven) zegt dat ik pas om 11 uur kan vertrekken. De havenmeester geeft uitkomst. Hij loopt met mij door de haven en vertelt waar de ondiepe plekken zijn en bepaalt mijn route.
Het lukt, iets na tienen ben ik weer op het grote water.
Normaal vaar ik op de motor met een snelheid van 5,2 mijl. Dan is de herrie van de motor dragelijk. Omdat ik de stroom mee heb haal ik nu een snelheid van bijna 6 mijl. Als er ook nog een zuchtje wind komt uit de goede richting gaat ook het grootzeil omhoog en kan ik motorzeilen. Nu is de snelheid soms meer dan 7 mijl.
Als ik na 18 mijl varen Fraserburgh passeer moet ik van koers veranderen, krijg ik nog meer stroom mee. Ik ga nu zo snel dat ik het grootzeil moet strijken. Door de snelheid vaar ik de wind dood. Er is geen winddruk meer in het zeil. Nu haal ik een snelheid van 7.8 mijl.
Jammer is het dat het 3 mijl voor Peterhead gaat regenen. Nu moet ik weer met de natte zeilkleding in de kajuit. Om vier helpt de havenmeester van Peterhead met het aanleggen.
36 mijl gevaren in minder dan 6 uur, niet gek.
Mijn blog wordt steeds eentoniger: zeilen hijsen, zeilen strijken, geen wind, te veel wind, uit een haven, in een haven en klagen over het weer. Sorry.
Peterhead is net als Blyth een werkhaven. Er wordt olie en gas gewonnen in de Noordzee. Ik ben over een brede pijpleidingenstraat gevaren. De bevoorrading van de platformen vindt dag en nacht plaats vanuit deze havens.
Morgen (zaterdag) ga ik een fietsenwinkel zoeken in Peterhead. Ik hoop dat ze een achterband en binnenband hebben voor mijn vouwfietsje.
Morgenavond gaat het stormen, waarschijnlijk ook de twee dagen erna. Dat worden dus verwaaidagen. Op dit moment klettert de regen op het dak van de Almare. Ik heb het warmere zuiden nog niet aangetroffen.
Dag 51: zaterdag 6 augustus 2016: Peterhead:

Het is 11 graden als ik na achten wakker word, maar de lucht is blauw, de hele morgen en middag blijft het droog en redelijk warm. Zelfs een trui is niet nodig.
Na het ontbijt en een kop koffie demonteer ik het achterwiel van mijn fiets. Er zitten twee grote gaten aan de zijkant. In de binnenband zit een gaatje, die is snel geplakt. Die hoef ik niet te vervangen. Verkeerde zuinigheid blijkt later.
De havenmeester had gisteren de weg gewezen naar de fietsenzaak in Peterhead. Te voet een kwartiertje zegt hij. Ik heb het reeds eerder beweert: de meeste havenmeesters zijn leugenaars of te optimistisch. Ik doe er te voet heen bijna 30 minuten over en terug 25 minuten.
Gelukkig heeft de fietsenmaker de juiste maat. Voor een vouwfiets weet hij.
Aan boord begint het getob, als ik na de montage de band oppomp loot hij weer leeg. Dat herhaalt zich nog 5 keer! De binnenband is van inferieure kwaliteit. Made in Bangla Desh staat er op.
Omdat ik een tijdje op de bijna lege band had doorgereden waren er kleine scheurtjes ingekomen die bij het weer oppompen echte scheuren werden. Er is maar één oplossing: ook de binnenband vervangen.
Ondanks mijn zere knieën doe ik nu 2 keer twintig minuten over de tocht naar de fietsenmaker.
Daarna is de reparatie van de band snel gedaan. De montage van de ketting en de versnelling was lastig maar dat lukte ook. Tegen vijven maak ik een oefentochtje op het fietsje naar een Spar winkel en haal alleen lekkere dingen voor vanavond.
Het diner van vanavond was snel klaar. Ik had eerder deze week teveel “Mexicaanse Nasi” gemaakt. Kipfilet, currymix, een beetje chili con carne mix, gemengde groenten, rozijnen en sambal. Het smaakte voortreffelijk!

Het is gelukt om de eentonigheid van mijn blog te doorbreken! Het ging nu eens over totaal andere dingen. Toch moet ik nog iets over het weer kwijt. Vanaf half zes ging het weer regenen en om zes uur begon zoals voorspeld hard te waaien. Het zal de komende twee dagen stormen!

Nog iets: in de haven ligt het schip Thalassa II. De Duitser (Oostenrijker?) Bobby Schenck zeilde met het schip Thalassa rond de wereld en schreef verschillende boeken. Het schip werd later opgeknapt door een Nl. echtpaar en zeilde nogmaals rond de wereld. Ook hun boek heb ik gelezen. Mark van ’t Woud is nu alleen aan boord.

Dag 52: zondag 7 augustus 2016: Peterhead / verwaaidag:
Wat doe je als je bent verwaaid? Eigenlijk niet zo veel. Ik lees en maak een todolist. Op het lijstje staat niet zoveel. Vloer van de kajuit schoonmaken, de bakskisten onder de kussens schoonmaken en de kastjes opruimen. Er liggen veel spullen in de kastjes die ik jaren niet heb gebruikt.
Aan het laatste ben ik nog niet eens toegekomen.
’s Middags naar Peterhead gefietst. Ik ben blij dat ik mijn fietsje weer kan gebruiken. De weg erheen is redelijk beschut, gelukkig want er staat veel wind. Peterhead is vooral vissershaven. Ook liggen er veel vissers uit Fraserburgh. Dat de glorietijd voor de vissers voorbij is, is aan het stadje te zien. Veel kleine sjofele huisjes. Daarna door het centrum gefietst en gelopen.
Morgen ga ik terug om er boodschappen te doen.
Er staat ontzettend veel wind. Vooral bij de windvlagen kun je nauwelijks op de steigers blijven staan. Het is niet koud, bijna 20 graden. Volgens de havenmeester zijn er in Schotland 4 seizoenen per uur. Op het moment is er een vervangende havenmeester. Hij heeft het niet druk, er is 1 schip binnengekomen. De Nl. schipper kwam van Fraserburgh en had de grootste moeite met aanleggen.
Aan het begin van de avond was er een ontzettende plensbui, ik had de kajuit op tijd gesloten.
Volgens de Weather forecast zal deze storm drie dagen duren en kan ik niet eerder dan woensdag verder varen.
Misschien ga ik morgen naar de museum-gevangenis.
Als volgende havens denk ik aan Stonehaven en Arbroath.
Dag 53: maandag 8 augustus 2016: Peterhead, verwaaid:
Vanmorgen om 4 uur werd ik wakker van de harde wind, zo ging het te keer. Het duurde lang voordat ik weer in slaap viel.
’s Morgens geluierd en gelezen. Daarna een kapper gezocht en gevonden. Ik was gelijk aan de beurt. Het knipmeisje ging als een razende te keer en binnen 10 minuten was ik gekortwiekt. Kosten 8 Pond! In Oud-Beijerland betaal ik hfl 27,50!
Daarna ook in Peterhead de boodschappen gedaan en teruggefietst.
In de namiddag nog twee jerrycans benzine gehaald. De tank is weer vol.
Het bereik van het internet is beperkt in deze jachthaven. Slechts naast het havengebouwtje is er met moeite een verbinding te maken. Ik heb de mail ontvangen en ben weer op de hoogte.
De weersites spreken elkaar tegen. Windguru geeft voor Fraserburgh nog storm aan. Fraserburgh ligt circa 18 mijl noordelijker. Windfinder kan wel het weer in Peterhead doorgeven van morgen en geeft aan dat het niet meer stormt. Er zouden twee min of meer rustige dagen kunnen volgen. Morgen moet ik beoordelen of ik naar Stonehaven kan varen. De afstand is 36 mijl. Omdat Stonehaven als jachthaven niet de voorkeur verdient wil ik de daaropvolgende dag naar Arbroath varen. Deze haven ligt 24 mijl na Stonehaven en is volgens kenners een echte haven. Omdat daarna weer twee of drie dagen veel wind is voorspeld word ik waarschijnlijk gedwongen om ook daar enkele dagen te blijven.
Morgen komt dus een beslismoment. Ik zou om 10 uur (1 uur voor laag water) kunnen vertrekken met een pittige wind en heb daarna de stroom mee.
Op het moment (21.36 uur Britse tijd) is het buiten 11 graden en in de kajuit 16,5 graden. Ik heb weer mijn dikke trui aan en een fleece jack. Tijd voor een Jägermeister.
Dag 54: dinsdag 9 augustus 2016: Peterhead – Stonehaven:
Vanmorgen nog even geaarzeld. Bij windkracht 6+ vaar ik normaal niet uit. Echter in de loop van de middag is er minder wind. Veel wind, maar wel uit een goede hoek, de wind komt uit het westen en ik wil naar het zuiden. Halve wind. Ik besluit om te vertrekken en ga naar de havenmeester om af te rekenen en de sleutel terug te geven.
Als ik uit de jachthaven vaar om half twaalf en me meld bij Peterhead Control krijg ik een verbod om uit te varen. Eerst moet een bevoorradingsschip de haven in, daarna mag ik eruit. Nog een klein misverstand: ik versta dat ik half permission heb om te gaan. Het Schots is vaak onverstaanbaar en de verkeersleider spreekt binnenmonds. You have komt eruit als you half. Als ik om uitleg vraag komt het antwoord: You may go.
In de haven trek ik snel de fok omhoog, op de motor en met de fok vertrek ik snel uit de haven.
Met de fok en met de motor is een redelijke keuze, zelfs het dek wordt nauwelijks nat.
En, inderdaad, in de loop van de middag is er minder wind.
Om half zes bereik ik de haven van Stonehaven. Het is bijna hoog water en ik vaar kort door de havens om me te oriënteren. Beide binnenhavens vallen droog, daar wil ik niet zijn.
Ik moet vastmaken in de buitenhaven. Aan een hoge kade, er zijn geen pontons. Een visser wijst mij een goede plek aan. Het verschil tussen eb en vloed is op dit moment in deze haven 3,8 meter.
Vastmaken aan lange landvasten is in zo’n geval het beste. Aan de voorste lijn hang ik een half gevulde jerrycan met water. Als gewicht zodat de lijn strak blijft. Het ligt er erg onrustig, of ik vannacht goed slaap is de vraag. Ik moet de lijnen steeds een stukje verlengen naarmate de Almare meer zakt. Na één uur vannacht moet blijken of er voldoende water overblijft om te blijven drijven. Wellicht moet ik de kiel verder omhoog draaien en het roer omhoog trekken.
Morgen wil ik verder varen naar Arbroath, waar ik langer moet blijven liggen want het gaat weer stormen. Dat is ook de reden van mijn vertrek uit Peterhead, als ik daar beide stormen had afgewacht had ik er meer dan een week moeten blijven.
Het bezoek aan de museum-gevangenis gaat nu niet door.
Wel verken ik Stonehaven, op de fiets. Het is een toeristisch plaatsje in een hele mooie omgeving. Je hoort er veel verschillende talen.
Om tien voor één vannacht lag de Almare in 2,6 meter water. Om half twee is het laag water. Ik weet genoeg, de Almare blijft drijven, de kiel hoeft niet omhoog. Ik kan gaan slapen.

Dag 55: woensdag 10 augustus 2016: Stonehaven – Albroath:
Slecht geslapen. Door de lange landvasten gaat de Almare steeds heen en weer. Je hoort de stootwillen tussen de scheepshuid en de wal schuren. Als het water weer stijgt komt er ruimte tussen wal en schip en val ik in slaap.
Om 8 uur staat de havenmeester op de kade met de sleutel van de toiletruimte. 20 pond vraagt hij voor één overnachting wat ik rijkelijk veel vind voor zo’n slechte ligplaats. Ik ben nog niet geheel wakker en ga niet in discussie.
Het weer is op dat moment goed, dat wordt in de loop van de dag anders.
Volgens de havenmeester is de wind noordwest, dat klopte niet, op zee was de wind zuidzuidwest. Volgens Windguru (bericht van een dag eerder) zou het bijna windstil zuidzuidwest worden. Dat klopte voor de helft, de windrichting was zoals vermeld, maar de tegenwind werd krachtig, windkracht 6 en het begon te regenen. Met andere woorden; het werd een hoogst onaangename tocht. Schotland kent echt vier seizoenen op één dag!
Erg koud en erg nat kom ik om half zes aan bij de haveningang van Arbroath. Het zicht is miserabel maar er komt een lokale zeiler van de noordkant de haven in varen en ik weet hem te volgen.
Nu, kwart voor tien Engelse tijd regent het nog steeds. De luchtvochtigheidsgraad aan boord is hoog vanwege de natte zeilkleding. Hoewel ik al dagen naar het zuiden vaar heb ik het warmere zuiden nog niet gevonden.
De afstand tot de thuishaven Numansdorp is op het moment 382,1 mijl. Ben ik aan het aftellen?
Zeker is dat ik hier een paar nachten blijf. Om bij te komen en te wachten op beter weer. Er is enkele dagen zwaar weer voorspeld.
De volgende havens zijn Anstruther en Eyemouth. Vanaf Eyemouth weet ik de weg, want ik was er op de heenreis.