Rondje Schotland

REISBLOG 14:
Dag 62: woensdag 17 augustus 2016: Amble – Sunderland:
Na een goede nachtrust en een warme douche is de vermoeidheid verdwenen. In eerste instantie wilde ik nog één of twee nachtjes in Amble blijven. Eén extra dag om bij te komen en één dag om te blijven voor de voorspelde harde wind. Volgens windguru komt de harde wind later.
Ik hoop om kwart over twaalf te kunnen vertrekken, dat is 3,5 uur voor hoog water.
Dat lukt inderdaad, het water staat hoog genoeg. Na Coquet Island hijs ik het grootzeil. Erg scherp aan de wind zeilend en met behulp van de motor bereik ik om kwart over vijven Sunderland.
Sunderland Marina wil dat je je vooraf meld want er is niet altijd plaats. Ik doe dat in dit geval telefonisch een uur voor aankomst. En voor het binnenvaren van Sunderland Harbour meld ik me netjes bij Sunderland Control. In de Marina staat er al iemand klaar om te assisteren bij het vastmaken. In Engeland is dat vaak het geval.
Hoe verder? Hartlepool ligt slechts 17 mijl verderop. Deze haven ga ik voorbij. Ik ga morgen direct door naar Whitby. Whitby ligt op een afstand van 36 mijl. Deze haven is 5 uur voor en 5 uur na hoog water bereikbaar, dus bijna altijd. Mijn kleine scheepje heeft weinig diepgang, ik kan meer wagen dan andere grote schepen.
In Whitby zal ik meerdere dagen blijven. Dat is nodig om het vooronder weer droog te krijgen. De kussens en de slaapzakken zijn een beetje nat van het zoute water. Zout trekt weer vocht aan. Daarom is een frisse wind nodig en volgens Windguru komt er vanaf vrijdag meer wind. Te veel om uit te varen.
De Nederlandse Toerzeilers hebben een tocht naar Whitby georganiseerd en zullen er zondag aankomen. Ik hoop dan weer weg te zijn. Ik hou niet van georganiseerd zeilen en al helemaal niet van Hollandse druktemakers. Zoals je merkt: ik ben meer duidelijk dan beleefd.
Dag 63: donderdag 18 augustus 2016: Sunderland – Whitby:
Vanmorgen eerst benzine gehaald en daarna om 9.30 uur vertrokken.
Buiten de pieren hijs ik het grootzeil en de fok. Scherp aan de wind kan ik met moeite koers houden. Als de motor meehelpt kan ik de koers wel handhaven. De wind varieert van windkracht 4 tot 5. Regelmatig komt er zout water over het gehele schip.
De tocht duurt lang maar gaat toch redelijk vlot. Om half vijf bevind ik me bij de haveningang van Whitby. Om 5 uur wordt de brug naar de jachthaven geopend.
Na het vastmaken kan ik gelijk het vloertje van de kajuit dweilen. Na het eten doe ik dat nog een keer maar nu met het afwaswater om het zout te verwijderen.
Als op de heenreis moet ik nu weer in Whitby aan een ander schip vastmaken. Het is iets lastiger om het vouwfietsje van boord te tillen.
Wat gaan we doen in Whitby? Eerst schoon schip maken, het voorschip droogmaken. D.w.z. alle kussens en slaapzakken op het dek. Verder zal het een rustdag zijn. In het weekend is er te veel wind om uit te varen. Wellicht bezoek ik het Cook museum.

Dag 64: vrijdag 19 augustus 2016: Whitby rustdag:
Een oud schip met een oude schipper krijgen het nodige te verduren. Zelfs op een rustdag moet er worden gewerkt. De slaapzakken en de kussens verhuizen van het voorschip naar de kuip om te drogen. Het heeft warempel de laatste vier of vijf dagen niet geregend.
Vooral aan stuurboordzijde is het erg nat. Door de zuidoosten wind lag de stuurboordzijde het diepst in het water. Waar al het zeewater vandaan komt is me nog een raadsel. Het lijkt alsof de romp een beetje poreus is. Of is het de verbinding romp met het dek? Ik dweil bijna een halve emmer water uit het voorschip. Op zich is dat niet zo veel, maar dat de kussens en de slaapzakken ook nat worden is minder leuk.
Ook de opbergkasten aan stuurboord onder de kussens van de kajuit moet ik droogmaken.
Eén zeekaart is zo nat geworden dat ik hem weggooi. Het is de kaart van de Waddenzee westzijde. Deze kaart dacht ik wellicht nodig te hebben. Niet zo erg, de kaart is van 2012 en moet toch worden vervangen.
Als de spullen op het dek drogen, luier ik. Ik lees nog steeds in het boek van Geert Mak: In Europa. Het gaat over de geschiedenis van Europa na 1900. Interessant, maar tegelijkertijd deprimerend vanwege de ellende die er in wordt beschreven. Er zijn ontzettend veel oorlogen gevoerd.
De geschiedenis leert ons dat we van de geschiedenis niet leren, het gaat maar door, de ellende.
Regelmatig lees ik daarom een ander boek.
Om de ellende aan boord nog iets erger te maken gaat het weer motregenen. Ik merk het iets te laat, gelukkig liggen de slaapzakken al binnen maar de kussens nog niet.
Uiteindelijk zijn ze wel droger dan vanmorgen!
In de namiddag naar het station gefietst. Hoewel er ook moderne treinen rijden hoor je ook regelmatig een stoomtrein. De stoomtreinverbindingen worden door vrijwilligers onderhouden. Op dit moment was er geen stoomtrein te zien. Jaren geleden tijdens een vakantie in Yorkshire reden we met deze stoomtrein. Onderweg stapten we uit en liepen naar het volgende station waar de volgende trein weer op ons verzoek stopte en we weer mochten instappen.
En nog even naar de pier gefietst maar net als op de heenreis ging het weer zodanig regenen dat ik weer aan boord vluchtte.
Ik wilde dit jaar de kussens van de kajuit vervangen maar gaf de voorrang aan de aanschaf van een dinghy en een kleine buitenboordmotor. Om het stuurboordkussen had ik een oude slaapzak bevestigd vanwege een scheur in de bekleding. Omdat de slaapzak ook nat is geworden heb ik deze vervangen door een plaid.
Van de voorspelde harde wind heb ik nog niets gemerkt. De Nederlands Toerzeilers hebben hun tocht naar Whitby letterlijk en figuurlijk afgeblazen.
Dag 65: zaterdag 20 augustus 2016: Whitby, verwaaid:
Vannacht begon het hard te waaien. Overdag nog harder, windkracht 6 met flinke windvlagen.
Twee keer naar een benzinestation gefietst. In totaal 23 liter gehaald, de tank is vol en ik heb nog 1 jerrycan reserve.
Het is druk in Whitby vanwege de regatta. De commodore van WYC (Whitby Yacht Club) wordt op de steiger afgezet en geeft een ieder een hand en verontschuldigt zich: ” ik moet me verkleden want de BBC wil me interviewen.” Enkele diehards zeilen inderdaad naar Whitby, maar een deel van de schepen gaat even uit de haven om aan het eind van de dag weer met z’n allen naar binnen te varen. De havenmeester probeert iedereen naar een ligplaats te begeleiden maar het wordt een ongeorganiseerde bende.
In de stad treden allerlei bandjes op en er wordt gevolksdanst.
Ik ontvlucht de drukte en ga naar het Cook museum. De ontdekkingsreiziger heeft in Whitby zijn zee-ervaring opgedaan. Hij heeft met drie verschillende schepen reizen over de gehele wereld gemaakt en de gebieden beter in kaart gebracht. Om er te komen gebruikte hij ook oude Hollandse kaarten. Australië staat er nog als New Holland aangegeven.
De vader van Inspector Morse was een groot bewonderaar van James Cook. Daarom kreeg Morse de voornaam Endeavour, (naar het eerste schip, een voormalig kolenschip) iets dat hij angstvallig geheim hield.
Het lukte toch nog om de stoomtrein te fotograferen.
Ook morgen waait het nog te hard om uit te varen. Maandag kan ik wellicht verder varen.

Dag 66: zondag 21 augustus 2016: Whitby verwaaid:
Het is nog steeds vreselijk druk in Whitby. Je kunt er bijna over de hoofden lopen. Daarom ga ik ’s middags niet op de fiets maar lopend het stadje in. Door het centrum en voor de verandering naar de noord pier.
Op de pier merk ik dat de beslissing om niet uit te varen juist was, je waait bijna van de pier.
Aan boord enkele karweitjes gedaan; de rubber stootrand rond het schip was een beetje los en zit nu weer vast; de watertank gevuld; de spiritusbrander had ik al eerder bijgevuld.
Kortom, ik ben klaar om verder te reizen. Afgerekend heb ik al. Voor 4 dagen 85 Pound.
Volgens de havenmeester kunnen we om 9 uur door de brug en Whitby verlaten.
Voorspeld wordt: Windkracht 3 – 4, mogelijk eventjes 5, komende uit het westen of uit het zuidwesten. Het weer is een beetje in de war. De wind komt meestal uit het noordwesten.
Over het weer kun je altijd klagen, maar de temperatuur is nu wel hoger dan in Schotland. Vanmorgen was het 17 graden bij het opstaan en in de loop van de dag meer dan 20!
Een deel van de toerzeilers is wel gestart voor de overtocht van Nederland naar Whitby. Op verzoek van de havenmeester heb ik plaats gemaakt en lig nu als derde schip aan de steiger. Ik moet over twee schepen klauteren om te kunnen douchen. Niet zo erg want ik vertrek uit Whitby en mijn fiets heb k al aan boord getild.
Morgen moet ik op tijd opstaan. Douchen en snel boodschappen doen. Ik vergat dat het zondag is en dan zijn de supermarkten om 4 uur gesloten.
Ik probeerde reisblog 14 te verzenden, het internet ligt eruit, het lukt niet.
Dag 67: maandag 22 augustus 2016: Whitney – Bridlington:
Om half zeven opgestaan, gedoucht en boodschappen gedaan. De supermarkt is vanaf 6 uur open. Volgens de buurman kunnen we al om half negen door de brug. Dat wordt haasten.
Ontbijten, koffie zetten voor onderweg, fiets in de kajuit vastbinden en het schip vaarklaar maken. Het lukt, voor half negen drijft de Almare voor de brug.
De af te leggen afstand is ongeveer 30 mijl. Er kan weer worden gezeild. In de regen. Vlak voor Flamborough Head moet de motor erbij want het ging te langzaam. Bij het passeren van Flamborough Head was de zee erg ruw. Het allerlaatste deel ging erg aan de wind en nog later met tegenwind. De haveningang van Bridlington was snel gevonden.
Op advies van een visser maak ik de Almare vast aan een wachtboei. Ik ben te vroeg in de haven en kan de visitor ligplaatsen niet bereiken. Intussen is het droog en komt het zonnetje door.
In het midden van de haven aan een wachtboei is een hele belevenis. Met grote regelmaat vaart er een speedboot en een piratenschip uit met betalende passagiers. Een groot passagiersschip legt aan. En om de 5 minuten komt er een visserschip binnen om zijn lading vis te lossen bij de veiling.
Na een uurtje is het water zodanig gestegen dat ik naar een ligplaats kan varen. Vannacht met laag water valt de Almare hier droog. Morgenvroeg kan ik met hoog water doorvaren naar Grimsby.
Ik ben nu echt op de terugweg, de afstand tot de thuishaven is (hemelsbreed) ongeveer 220 mijl.
Dag 68: dinsdag 23 augustus 2016: Bridlington – Grimsby:
De Almare is drooggevallen vannacht . Ik heb er niets van gemerkt.
De volgende haven is Grimsby. Is te bereiken via een sluisje. Dit sluisje staat geheel open twee uur voor hoog water tot één uur na hoog water. Eventueel kun je op andere tijden gebruik maken van de sluis maar daarvoor moet je betalen. Vandaag is het hoog water in Grimsby om 22.20 uur UTC. BST (British Standard Time) is 1 uur later. In theorie is de sluis open om 21.20 uur.
Dat wordt dus een latertje! ’s Morgens hoef ik me niet te haasten, maar ik moet wel met hoog water vertrekken. Als ik te lang wacht ligt de Almare weer muurvast.
Ik vertrek om half tien met zuidoosten wind. Tegenwind! Dat is jammer. Heel scherp aan de wind zeilend vangen de zeilen een beetje wind om de Almare voort te stuwen. Het gaat echter te langzaam, de motor moet mee duwen. Dat gaat met een redelijke snelheid tot ook de stroom zich laat gelden. Tegenwind en tegenstroom is een ongelukkige combinatie. De snelheid liep soms terug onder twee knopen. De Almare maakt weer rake klappen op het water. Door de druk van het grootzeil wordt dit een beetje voorkomen. De fok deed niets meer en had ik al gestreken.
Om Grimsby te bereiken moet je via de rivier de Humber. Ook Hull ligt aan de Humber echter verder in het binnenland. Voor de monding van de Humber moet ik een fikse omweg maken. Normaal gesproken geeft de GPS steeds minder af te leggen mijlen aan maar dat is nu niet het geval. Het worden steeds meer totdat ik echt de Humber bereik. Nu heb ik de wind en de stroom mee en gaat het erg snel. De motor kan uit.
Er is een aanbevolen route voor kleine scheepjes, maar omdat er geen grote scheepvaart in de buurt is smokkel ik een beetje.
Omdat het eerste deel tergend langzaam ging kom ik om kwart voor acht aan bij de havenmonding Fishdock. Ook de vissers en werkschepen gaan hier naar binnen.
Gelukkig kan de sluismeester de sluis al om kwart over acht openen, ik hoef dus niet erg lang te wachten. Om half negen leg ik vast in de jachthaven.
Tijdens het wachten voor de sluis kan ik de kajuitvloer dweilen. Er is veel water overgekomen.
Intussen is het na half twaalf, ik zoek mijn kooi op.
Morgen is het een rustdag, dat is echt nodig, ik voel het.
Dag 69: woensdag 24 augustus 2016: Grimsby, rustdag:

Eindelijk heb ik het warmere zuiden bereikt. Gisteravond stond het luik van de kajuit een beetje open, ik vergat het te sluiten. Gelukkig bleef het droog.
De ochtend begint warm. De slaapzakken en enkele kussens gaan weer op het achterdek om te drogen. Met de zon en een klein windje gaat dat reuze snel.
Een kleine handwas gedaan. Nu hoef ik onderweg niet meer te wassen.
Boodschappen gedaan en benzine gehaald. Makkelijk als je de weg weet.
Verder geluierd en gelezen, het lijkt wel vakantie.
Morgen wil ik naar Wells next the Sea. Afstand 52 mijl. Weer een fikse afstand. Of ik deze bestemming bereik is nog de vraag. Ik kan hier vermoedelijk 2 uur voor hoog water vertrekken. Normaal gesproken is het volgende hoog water ongeveer 12 uur en 40 minuten later. Dat is hier niet het geval. Er is een vloedstroom die uit het zuiden komt via het Kanaal en er is een vloedstroom rondom Engeland. Het gevolg is dat het volgende hoog water in Wells veel eerder is. En ik moet 52 mijl af leggen. Als de wind uit de juiste richting komt en de vloedstroom me een beetje wil helpen haal ik het wellicht. Wat is het alternatief? Bij de beginboei van Wells ankeren op volle zee? Of doorvaren naar Lowestoft maar dat is weer 54 mijl verder en dan wordt het nachtwerk. Het hangt dus echt af van de omstandigheden!
ik heb hier een internetverbinding. Als het werkt zal ik het reisblog verzenden. Verder hoop ik het weer van de komende dag te vinden op het internet en de getijden.